Beş A.B.D. Eyaleti, benimki –Oregon- dahil bazı doktor-destekli intiharlara izin veriyor. Her ne kadar bazı genç insanlar, genellikle ölümcül bir tanıyla yüzleştiklerinde, yaşamlarını sonlandırmayla ilgili yasal durumu kullanmışlarsa da, daha sık olarak bu şekilde ölümü seçenler yaşlılardır.

Geçenlerde, The Canberra Times’da çıkan 80’li yaşlarında yaşamlarını birlikte sonlandırmayı seçen bir çift hakkındaki bir yazının bağlantısı geldi.

Her ne kadar yasa diğer bir kaç ülkede beklemedeyse de tıp destekli intihar, her biri kendi kuralları, sınırları ve yönergeleriyle yalnızca altı ülkede var. Avustralya, Peter ve Pat Shaw’ın yaşadığı Melbourne’ün banliyösü Brighton, bunlardan biri değil.

“Mavi gözlü Shaw kardeşler hatırlayabildikleri süre boyunca, ebeveynlerinin bir gün kendi canlarını almayı planladıklarını biliyorlardı,” diye yazıyor gazeteci Julia Medew,  The Canberra Times’da.

“O sıklıkla sohbet konusu oluyordu. Patricia ve Peter show üç kızıyla yaşlılıkta bağımsızlıklarını tehdit edecek hastaneler, bakım evleri, yatıştırıcı bakım birimlari – herhangi bir kurumdan kaçınma konusundaki kararlılıklarını tartışıyorlardı.”

Bu kararlılığı sürdürerek, Peter 2007’de alttaki mektubu The Age’in editörüne yazdı.

Mantıklı Bir Seçim

Juliette Hughes “yalnızca umutsuz, yalnız, depresyonda ve ağrılar içinde olan insanların ölümü seçtiğini belirtir. Söylediği yanlış. Kendi seçeceğimiz bir zamanda Büyük Uykuya girmeyi planlayan binlerce kişiyiz biz. Çoğunlukla dindar değiliz, ancak duyarlı, olgun, tamamiyle kontrollü, iyi ve sorumlu vatandaşlarız. İntihar nedenimiz belki ağrı ve yetersizlik sezmemizdir, ama yalnızca tamamlanmış bir yaşam ve bir sonuca geliş duygusu olması çok olası. Palyatif bakımla ilgilenmiyoruz ve yolumuza engel çıkaran iyi niyetli kişilere kızıyoruz.

Onların çalışmaları hayatımızın en temel konusunda özgürlüğümüze ve özerkliğimize karşı hukuka aykırı bir müdaheledir.

Peter Shaw, Brighton

Tabii ki sonraki yıllarda Shawlar Exit International’in -Philip Nitschke adlı bir adam tarafından yönetilen insanlara kendi yaşamlarını huzur içinde sonlandırmayı öğreten ötanazi öncesi bir grup – üyesi oldular.

Aradaki on yıllarda, kızlarının ideal yaşam diye adlandırdıkları bir yaşam sürdüler; üç kızlarını yetiştirirlerken, kayak, dağ tırmanışı, edebiyat, müzik, iyi şarap ve pek çok arkadaşla yaşayıp kariyer yaptılar.

 

pat

Pat Show bir biyokimyacıydı, Peter iyi tanınmış bir meteorolog, Avusturalya Milli Antarktik Araştırma Gezisinin 1955 misyonuyla, orada bir zirveyi fethetti ve o dağa adı verildi.

2010’dan sonra sağlıkları bozulmaya başladı. 2015 başında Peter kızlarına yazdı:

“Başım dönüyor,” dedi. “Okuduğum zaman, zor bir tartışmayı takip edemiyorum, sonunda kendime önemi olmadığını, başka bir şey okuyacağımı söyleyip vazgeçiyorum. Tam şimdi en son Quarterly Essay’in sonundaki tarihi ve politik tartışmaları okuyorum ve onları takip edemiyorum, çok hayal kırıklığı içindeyim.

“Durumum azar azar kötüleşiyor, her hafta yavaş yavaş. Bütün bunların üstünde de görmem ve işitmem iyi değil, nabzım arasıra düzensiz.Yani bu daha ne kadar böyle devam eder? Haftalar? Aylar? Hepinizin bildiği gibi ölmekten korkmuyorum ama yetersizlikten ölümcül korkuyorum.

“Pat de kendi yaşlılığının sıkıntısı içinde. Artrit eklemlerini paslandırıyor ve ona başka bir düşme riski getirerek başı dönüyor. Dizleri ve elleri şiş ve yataktan ya da koltuktan kalkması giderek zorlaşıyor.”

Bir kızları birlikte bir Christmas daha geçirmeyi bekleyip bekleyemeyeceklerini soruyor ama Medew’in hikayesinde söylediğine göre “….yapamazlardı. Ya da yapmazlardı.”

“Bir gün belirlediler. Peter zamanın geldiğini söyledi ve Pat kabul etti. 27 Ekimde, Pat’in 87. yaş gününden sonra birlikte “büyük uykuya” gireceklerdi. Sonra:

“Herkes planı biliyordu. Kız kardeşler öğle dolayında ayrılmak zorundaydılar. Başka seçenekleri olmadığını hissettiler. Bir intihara yardım edilmesi, desteklenmesi, özendirilmesi Victoria’da beş yıla kadar hapis cezası gerektirir. Anneleri kalmalarını isterdi ama kovuşturma riski olmasaydı.

“Tam öğle öncesi, kız kardeşler anne ve babalarını kucakladılar ve ayrıldılar. Gözyaşı yoktu.

“Aile evlerinden çıktılar ve Peter’in arkadaşı Frank’le ‘sabah gezintilerinde’ düzenli olarak kahve içtiği kahveye yürüdüler. Büyüdükleri plajda dolaştılar ve beklediler.”

Bir çiftin son seçimi konusunda iyi anlatılmış bu sevecen hikayede çok daha fazlası var. Öykünün kalanını The Canberra Times’da okuyun, ortanca kızları, Anny’nin bir videosu da var, ebeveynleri hakkında konuşuyor, kendi anlayışlarındaki ölüm konusunda inançları ve ailenin son saatleri…

Bu yaşlılar için öylesine önemli bir konu ki. Kendim için istediğim senaryo –uykumda sessizce ölmek- reddedilirse ben de Peter ve Pat Shaw’un “mantıklı bir şeçim”ini yapacağım. Sizin tepkilerinizi okumak için sabırsızlanıyorum.

http://www.timegoesby.net/weblog/2016/01/an-elder-couples-suicide-a-reasoned-choice.html

 

 

 

“Neşe ve kahkaha olduktan sonra varsın kırışıklıklar gelsin.”
~ Schakespeare